W pierwszej kolejności należałoby się przyjrzeć regulacjom prawnym, które definiują to pojęcie. Zgodnie z dyspozycją przepisu § 3 pkt 22 Rozporządzenia Ministra Infrastruktury, w brzmieniu po dniu 1 stycznia 2018 roku, w którym wprowadzono legalną definicję „terenu biologicznie czynnego” należy rozumieć, że jest to „teren o nawierzchni urządzonej w sposób zapewniający naturalną wegetację roślin i retencję wód opadowych, a także 50% powierzchni tarasów i stropodachów z taką nawierzchnią oraz innych powierzchni zapewniających naturalną wegetację roślin, o powierzchni nie mniejszej niż 10 m2, oraz wodę powierzchniową  na tym terenie;”.

Do przesądzenia kwestii naturalnej wegetacji roślin na terenie wyłożonym kratką trawnikową, spełniającym również funkcję drogi przeciwpożarowej, istotne jest ustalenie, w jaki sposób zostanie wykonana podbudowa. Warunki będą spełnione przy zastosowaniu odpowiedniego podłoża, umożliwiającego naturalną wegetację oraz warstw pozwalających na swobodny odpływ nadmiaru wody oraz właściwej - początkowej jak i późniejszej - pielęgnacji.

 

Zastosowanie eko kraty umożliwić musi więc "naturalną wegetację", z uwzględnieniem nacisku kół pojazdu na materiał kraty, a nie na nawierzchnię trawiastą. Podłoże przygotowane do ułożenia kraty musi zapewniać nie tylko infiltrację wody oraz przerastanie korzeni (żadna z warstw nie może być nieprzepuszczalna), ale również musi spełniać wymogi obciążeniowe dla drogi przeciwpożarowej.

 

Na uwadze należy mieć sytuację, gdy droga pożarowa przebiega na stropodachu ponad garażem podziemnym, teren biologicznie czynny obliczony będzie jako 50% fizycznej powierzchni.